قُل‌ْ مَنْ‌ كَان‌َ فِي‌ الضَّلاَلَة‌ِ فَلْيَمْدُدْ لَه‌ُ الرَّحْمَن‌ُ مَدَّاً حَتَّي‌ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُون‌َ إِمَّا الْعَذَاب‌َ وَ إِمَّا السَّاعَة‌َ فَسَيَعْلَمُون‌َ مَن‌ْ هُوَ شَرٌّ مَكَانَاً وَ أَضْعَف‌ُ جُنْدَاً (مريم: 75)

بگو: «كسى كه در گمراهى است، بايد خداوند به او مهلت دهد تا زمانى كه وعده الهى را با چشم خود ببينند: يا عذاب (اين دنيا)، يا (عذاب) قيامت! (آن روز) خواهند دانست چه كسى جايش بدتر، و لشكرش ناتوانتر است!» (75)

قُلْ‌ رَب‌ِّ إِنْ مَا تُرِيَنِّي‌ مَا يُوعَدُون‌َ (مؤمنون: 93)

بگو: «پروردگار من! اگر عذابهايى را كه به آنان وعده داده مى‏شود به من نشان دهى (و در زندگيم آن را ببينم) ... (93)

ثُم‌َّ جَاءَهُمْ‌ مَا كَانُوا يُوعَدُون‌َ (شعراء: 206)

سپس عذابى كه به آنها وعده داده شده به سراغشان بيايد ... (206)

فَذَرْهُم‌ْ يَخُوضُوا وَ يَلْعَبُوا حَتَّي‌ يُلاَقُوا يَوْمَهُم‌ُ الَّذِي‌ يُوعَدُون‌َ (زخرف: 83)

آنان را به حال خود واگذار تا در باطل غوطه‏ور باشند و سرگرم بازى شوند تا روزى را كه به آنها وعده داده شده است ملاقات كنند (و نتيجه كار خود را ببينند)! (83)

أُولَئِك‌َ الَّذِين‌َ نَتَقَبَّل‌ُ عَنْهُم‌ْ أَحْسَن‌َ مَا عَمِلُوا وَ نَتَجَاوَزُ عَنْ‌ سَيِّئِاتِهِم‌ْ فِي‌ أَصْحَاب‌ِ الْجَنَّة‌ِ وَعْدَ الصِّدْق‌ِ الَّذِي‌ كَانُوا يُوعَدُون‌َ (احقاف: 16)

آنها كسانى هستند كه ما بهترين اعمالشان را قبول مى‏كنيم و از گناهانشان مى‏گذريم و در ميان بهشتيان جاى دارند اين وعده راستى است كه وعده داده مى‏شدند. (16)

فَاصْبِرْ كَمَا صَبَرَ أُولُوا الْعَزْم‌ِ مِن‌َ الرُّسُل‌ِ وَ لاَ تَسْتَعْجِلْ‌ لَهُم‌ْ كَأَنَّهُمْ‌ يَوْم‌َ يَرَوْن‌َ مَا يُوعَدُون‌َ لَم‌ْ يَلْبَثُوا إِلاَّ سَاعَة‌ً مِنْ‌ نَهَارٍ بَلاَغ‌ٌ فَهَل‌ْ يُهْلَك‌ُ إِلاَّ الْقَوْم‌ُ الْفَاسِقُون‌َ (احقاف: 35)

پس صبر كن آن گونه كه پيامبران «اولو العزم» صبر كردند، و براى (عذاب) آنان شتاب مكن! هنگامى كه وعده‏هايى را كه به آنها داده مى‏شود ببينند، احساس مى‏كنند كه گويى فقط ساعتى از يك روز (در دنيا) توقّف داشتند اين ابلاغى است براى همگان آيا جز قوم فاسق هلاك مى‏شوند؟! (35)

فَوَيْل‌ٌ لِلَّذِين‌َ كَفَرُوا مِنْ‌ يَوْمِهِم‌ُ الَّذِي‌ يُوعَدُون‌َ (ذاريات: 60)

پس واى بر كسانى كه كافر شدند از روزى كه به آنها وعده داده مى‏شود! (60)

فَذَرْهُم‌ْ يَخُوضُوا وَ يَلْعَبُوا حَتَّي‌ يُلاَقُوا يَوْمَهُم‌ُ الَّذِي‌ يُوعَدُون‌َ (معارج: 42)

آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازى كنند تا زمانى كه روز موعود خود را ملاقات نمايند! (42)

خَاشِعَة‌ً أَبْصَارُهُم‌ْ تَرْهَقُهُم‌ْ ذِلَّة‌ٌ ذَلِك‌َ الْيَوْم‌ُ الَّذِي‌ كَانُوا يُوعَدُون‌َ (معارج: 44)

در حالى كه چشمهايشان از شرم و وحشت به زير افتاده، و پرده‏اى از ذلّت و خوارى آنها را پوشانده است! اين همان روزى است كه به آنها وعده داده مى‏شد! (44)

حَتَّي‌ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُون‌َ فَسَيَعْلَمُون‌َ مَن‌ْ أَضْعَف‌ُ نَاصِرَاً وَ أَقَل‌ُّ عَدَدَاً (جن: 24)

(اين كار شكنى كفّار هم چنان ادامه مى‏يابد) تا آنچه را به آنها وعده داده شده ببينند آن گاه مى‏دانند چه كسى ياورش ضعيفتر و جمعيّتش كمتر است! (24)