إِنِّي‌ أَنَا رَبُّك‌َ فَاخْلَع‌ْ نَعْلَيْك‌َ إِنَّك‌َ بِالْوَادِ الْمُقَدَّس‌ِ طُوَي‌ً (طه: 12)

من پروردگار توام! كفشهايت را بيرون آر، كه تو در سرزمين مقدّس «طوى» هستى! (12)

فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِي‌َ مِنْ‌ شَاطِئ‌ِ الْوَادِ الْأَيْمَن‌ِ فِي‌ الْبُقْعَة‌ِ الْمُبَارَكَة‌ِ مِن‌َ الشَّجَرَة‌ِ أَنْ‌ يَا مُوسَي‌ إِنِّي‌ أَنَا الله‌ُ رَب‌ُّ الْعَالَمِين‌َ (قصص: 30)

هنگامى كه به سراغ آتش آمد، از كرانه راست درّه، در آن سرزمين پر بركت، از ميان يك درخت ندا داده شد كه: «اى موسى! منم خداوند، پروردگار جهانيان! (30)

إِذْ نَادَاه‌ُ رَبُّه‌ُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّس‌ِ طُوَي‌ً (نازعات: 16)

در آن هنگام كه پروردگارش او را در سرزمين مقدّس «طوى» ندا داد (و گفت): (16)

وَ ثَمُودَ الَّذِين‌َ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (فجر: 9)

و قوم «ثمود» كه صخره‏هاى عظيم را از (كنار) درّه مى‏بريدند (و از آن خانه و كاخ مى‏ساختند)! (9)