ذَلِك‌َ بِأَنَّهُم‌ْ قَالُوا لَن‌ْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلاَّ أَيَّامَاً مَعْدُودَات‌ٍ وَ غَرَّهُم‌ْ فِي‌ دِينِهِمْ‌ مَا كَانُوا يَفْتَرُون‌َ (آل‌عمران: 24)

اين عمل آنها، به خاطر آن است كه مى‏گفتند: «آتش (دوزخ)، جز چند روزى به ما نمى‏رسد. (و كيفر ما، به خاطر امتيازى كه بر اقوام ديگر داريم، بسيار محدود است.)» اين افترا (و دروغى كه به خدا بسته بودند،) آنها را در دينشان مغرور ساخت (و گرفتار انواع گناهان شدند). (24)

إِذْ يَقُول‌ُ الْمُنَافِقُون‌َ وَالَّذِين‌َ فِي‌ قُلُوبِهِمْ‌ مَرَض‌ٌ غَرَّ هَؤُلاَءِ دِينُهُم‌ْ وَ مَنْ‌ يَتَوَكَّل‌ْ عَلَي‌ الله‌ِ فَإِن‌َّ الله‌َ عَزِيزٌ حَكِيم‌ٌ (انفال: 49)

و هنگامى را كه منافقان، و آنها كه در دلهايشان بيمارى است مى‏گفتند: «اين گروه (مسلمانان) را دينشان مغرور ساخته است.» (آنها نمى‏دانستند كه) هر كس بر خدا توكّل كند، (پيروز مى‏گردد) خداوند قدرتمند و حكيم است! (49)

يُنَادُونَهُم‌ْ أَلَم‌ْ نَكُنْ‌ مَعَكُم‌ْ قَالُوا بَلَي‌ وَ لَكِنَّكُم‌ْ فَتَنْتُم‌ْ أَنْفُسَكُم‌ْ وَ تَرَبَّصْتُم‌ْ وَارْتَبْتُم‌ْ وَ غَرَّتْكُم‌ُ الْأَمَانِي‌ُّ حَتَّي‌ جَاءَ أَمْرُ الله‌ِ وَ غَرَّكُمْ‌ بِالله‌ِ الْغَرُورُ (حديد: 14)

آنها را صدا مى‏زنند: «مگر ما با شما نبوديم؟!» مى‏گويند: «آرى، ولى شما خود را به هلاكت افكنديد و انتظار (مرگ پيامبر را) كشيديد، و (در همه چيز) شكّ و ترديد داشتيد، و آرزوهاى دور و دراز شما را فريب داد تا فرمان خدا فرا رسيد، و شيطان فريبكار شما را در برابر (فرمان) خداوند فريب داد! (14)

يَا أَيُّهَا الْإِنْسَان‌ُ مَا غَرَّك‌َ بِرَبِّك‌َ الْكَرِيم‌ِ (انفطار: 6)

اى انسان! چه چيز تو را در برابر پروردگار كريمت مغرور ساخته است؟! (6)