أُولَئِك‌َ الَّذِين‌َ هَدَي‌ الله‌ُ فَبِهُدَاهُم‌ُ اقْتَدِه‌ْ قُلْ‌ لاَ أَسْأَلُكُم‌ْ عَلَيْه‌ِ أَجْرَاً إِن‌ْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرَي‌ لِلْعَالَمِين‌َ (انعام: 90)

آنها كسانى هستند كه خداوند هدايتشان كرده پس به هدايت آنان اقتدا كن! (و) بگو: «در برابر اين (رسالت و تبليغ)، پاداشى از شما نمى‏طلبم! اين (رسالت)، چيزى جز يك يادآورى براى جهانيان نيست! (اين وظيفه من است)» (90)

فَأَمَّا مَن‌ْ أُوتِي‌َ كِتَابَه‌ُ بِيَمينِه‌ِ فَيَقُول‌ُ هَاؤُم‌ُ اقْرَءُوا كِتَابِيَه‌ْ (حاقه: 19)

پس كسى كه نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدّت شادى و مباهات) فرياد مى‏زند كه: « (اى اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگيريد و بخوانيد! (19)

إِنِّي‌ ظَنَنْت‌ُ أَنِّي‌ مُلاَق‌ٍ حِسَابِيَه‌ْ (حاقه: 20)

من يقين داشتم كه (قيامتى در كار است و) به حساب اعمالم مى‏رسم!» (20)

وَ أَمَّا مَن‌ْ أُوتِي‌َ كِتَابَه‌ُ بِشِمالِه‌ِ فَيَقُول‌ُ يَا لَيْتَنِي‌ لَم‌ْ أُوت‌َ كِتَابِيَه‌ْ (حاقه: 25)

امّا كسى كه نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مى‏گويد: «اى كاش هرگز نامه اعمالم را به من نمى‏دادند. (25)

وَ لَم‌ْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَه‌ْ (حاقه: 26)

و نمى‏دانستم حساب من چيست! (26)

مَا أَغْنَي‌ عَنِّي‌ مَالِيَه‌ْ (حاقه: 28)

مال و ثروتم هرگز مرا بى‏نياز نكرد، (28)

هَلَك‌َ عَنِّي‌ سُلْطَانِيَه‌ْ (حاقه: 29)

قدرت من نيز از دست رفت!» (29)

وَ مَا أَدْرَاك‌َ مَاهِيَه‌ْ (قارعه: 10)

و تو چه مى‏دانى «هاويه» چيست؟! (10)