وَ يَقُولُون‌َ أَإِنَّا لَتَارِكُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُون‌ٍ (صافات: 36)

و پيوسته مى‏گفتند: «آيا ما معبودان خود را بخاطر شاعرى ديوانه رها كنيم؟!» (36)

فَذَكِّرْ فَمَا أَنْت‌َ بِنِعْمَت‌ِ رَبِّك‌َ بِكَاهِن‌ٍ وَ لاَ مَجْنُون‌ٍ (طور: 29)

پس تذكّر ده، كه به لطف پروردگارت تو كاهن و مجنون نيستى! (29)

مَا أَنْت‌َ بِنِعْمَة‌ِ رَبِّك‌َ بِمَجْنُون‌ٍ (قلم: 2)

كه به نعمت پروردگارت تو مجنون نيستى، (2)

وَ مَا صَاحِبُكُمْ‌ بِمَجْنُون‌ٍ (تكوير: 22)

و مصاحب شما [پيامبر] ديوانه نيست! (22)