وَ لَقَدْ جَاءَت‌ْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ‌ بِالْبُشْرَي‌ قَالُوا سَلاَمَاً قَال‌َ سَلاَم‌ٌ فَمَا لَبِث‌َ أَنْ‌ جَاءَ بِعِجْل‌ٍ حَنِيذٍ (هود: 69)

فرستادگان ما [فرشتگان‏] براى ابراهيم بشارت آوردند گفتند: «سلام!» (او نيز) گفت: «سلام!» و طولى نكشيد كه گوساله بريانى (براى آنها) آورد. (69)

إِذْ دَخَلُوا عَلَيْه‌ِ فَقَالُوا سَلاَمَاً قَال‌َ إِنَّا مِنْكُم‌ْ وَجِلُون‌َ (حجر: 52)

هنگامى كه بر او وارد شدند و سلام كردند (ابراهيم) گفت: «ما از شما بيمناكيم!» (52)

لاَ يَسْمَعُون‌َ فِيهَا لَغْوَاً إِلاَّ سَلاَمَاً وَ لَهُم‌ْ رِزْقُهُم‌ْ فِيهَا بُكْرَة‌ً وَ عَشِيَّاً (مريم: 62)

در آن جا هرگز گفتار لغو و بيهوده‏اى نمى‏شنوند و جز سلام در آن جا سخنى نيست و هر صبح و شام، روزى آنان در بهشت مقرّر است. (62)

قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي‌ بَرْدَاً وَ سَلاَمَاً عَلَي‌ إِبْرَاهِيم‌َ (انبياء: 69)

(سرانجام او را به آتش افكندند ولى ما) گفتيم: «اى آتش! بر ابراهيم سرد و سالم باش!» (69)

وَ عِبَادُ الرَّحْمَن‌ِ الَّذِين‌َ يَمْشُون‌َ عَلَي‌ الْأَرْض‌ِ هَوْنَاً وَ إِذَا خَاطَبَهُم‌ُ الْجَاهِلُون‌َ قَالُوا سَلاَمَاً (فرقان: 63)

بندگان (خاص خداوند) رحمان، كسانى هستند كه با آرامش و بى‏تكبّر بر زمين راه مى‏روند و هنگامى كه جاهلان آنها را مخاطب سازند (و سخنان نابخردانه گويند)، به آنها سلام مى‏گويند (و با بى‏اعتنايى و بزرگوارى مى‏گذرند) (63)

أُولَئِك‌َ يُجْزَوْن‌َ الْغُرْفَة‌َ بِمَا صَبَرُوا وَ يُلَقَّوْن‌َ فِيهَا تَحِيَّة‌ً وَ سَلاَمَاً (فرقان: 75)

(آرى،) آنها هستند كه درجات عالى بهشت در برابر شكيباييشان به آنان پاداش داده مى‏شود و در آن، با تحيّت و سلام رو به رو مى‏شوند. (75)

إِذْ دَخَلُوا عَلَيْه‌ِ فَقَالُوا سَلاَمَاً قَال‌َ سَلاَم‌ٌ قَوْم‌ٌ مُنْكَرُون‌َ (ذاريات: 25)

در آن زمان كه بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما كه جمعيّتى ناشناخته‏ايد!» (25)

إِلاَّ قِيلاً سَلاَمَاً سَلاَمَاً (واقعه: 26)

تنها چيزى كه مى‏شنوند «سلام» است «سلام»! (26)