يُوسُف‌ُ أَعْرِض‌ْ عَن‌ْ هَذَا وَاسْتَغْفِرِي‌ لِذَنبِك‌ِ إِنَّك‌ِ كُنْت‌ِ مِن‌َ الْخَاطِئِين‌َ (يوسف: 29)

يوسف از اين موضوع، صرف نظر كن! و تو اى زن نيز از گناهت استغفار كن، كه از خطاكاران بودى!» (29)

فَكُلاًّ أَخَذْنَا بِذَنْبِه‌ِ فَمِنْهُمْ‌ مَن‌ْ أَرْسَلْنَا عَلَيْه‌ِ حَاصِبَاً وَ مِنْهُمْ‌ مَن‌ْ أَخَذَتْه‌ُ الصَّيْحَة‌ُ وَ مِنْهُمْ‌ مَن‌ْ خَسَفْنَا بِه‌ِ الْأَرْض‌َ وَ مِنْهُمْ‌ مَن‌ْ أَغْرَقْنَا وَ مَا كَان‌َ الله‌ُ لِيَظْلِمَهُم‌ْ وَ لَكِنْ‌ كَانُوا أَنْفُسَهُم‌ْ يَظْلِمُون‌َ (عنكبوت: 40)

ما هر يك از آنان را به گناهانشان گرفتيم، بر بعضى از آنها طوفانى از سنگريزه فرستاديم، و بعضى از آنان را صيحه آسمانى فروگرفت، و بعضى ديگر را در زمين فرو برديم، و بعضى را غرق كرديم خداوند هرگز به آنها ستم نكرد، ولى آنها خودشان بر خود ستم مى‏كردند! (40)

فَاصْبِرْ إِن‌َّ وَعْدَ الله‌ِ حَق‌ٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِك‌َ وَ سَبِّح‌ْ بِحَمْدِ رَبِّك‌َ بِالْعَشِي‌ِّ وَالْإِبْكَارِ (غافر: 55)

پس (اى پيامبر!) صبر و شكيبايى پيشه كن كه وعده خدا حقّ است، و براى گناهت استغفار كن، و هر صبح و شام تسبيح و حمد پروردگارت را بجا آور! (55)

فَاعْلَم‌ْ أَنَّه‌ُ لاَ إِله‌َ إِلاَّ الله‌ُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِك‌َ وَ لِلْمُؤْمِنِين‌َ وَالْمُؤْمِنَات‌ِ وَالله‌ُ يَعْلَم‌ُ مُتَقَلَّبَكُم‌ْ وَ مَثْوَاكُم‌ْ (محمد: 19)

پس بدان كه معبودى جز «اللَّه» نيست و براى گناه خود و مردان و زنان باايمان استغفار كن! و خداوند محل حركت و قرارگاه شما را مى‏داند! (19)

لِيَغْفِرَ لَك‌َ الله‌ُ مَا تَقَدَّم‌َ مِنْ‌ ذَنْبِك‌َ وَ مَا تَاَخَّرَ وَ يُتِم‌َّ نِعْمَتَه‌ُ عَلَيْك‌َ وَ يَهْدِيَك‌َ صِرَاطَاً مُسْتَقِيمَاً (فتح: 2)

تا خداوند گناهان گذشته و آينده‏اى را كه به تو نسبت مى‏دادند ببخشد (و حقّانيت تو را ثابت نموده) و نعمتش را بر تو تمام كند و به راه راست هدايتت فرمايد (2)

فَيَوْمَئِذٍ لاَ يُسْأَل‌ُ عَن‌ْ ذَنْبِه‌ِ إِنْس‌ٌ وَ لاَ جَان‌ٌّ (الرحمن: 39)

در آن روز هيچ كس از انس و جنّ از گناهش سؤال نمى‏شود (و همه چيز روشن است)! (39)

فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِم‌ْ فَسُحْقَاً لِأَصْحَاب‌ِ السَّعِيرِ (ملك: 11)

اينجاست كه به گناه خود اعتراف مى‏كنند دور باشند دوزخيان از رحمت خدا! (11)

فَكَذَّبُوه‌ُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَم‌َ عَلَيْهِم‌ْ رَبُّهُمْ‌ بِذَنْبِهِم‌ْ فَسَوَّاهَا (شمس: 14)

ولى آنها او را تكذيب و ناقه را پى كردند (و به هلاكت رساندند) از اين رو پروردگارشان آنها (و سرزمينشان) را بخاطر گناهانشان در هم كوبيد و با خاك يكسان و صاف كرد! (14)