إِذْ يَقُول‌ُ الْمُنَافِقُون‌َ وَالَّذِين‌َ فِي‌ قُلُوبِهِمْ‌ مَرَض‌ٌ غَرَّ هَؤُلاَءِ دِينُهُم‌ْ وَ مَنْ‌ يَتَوَكَّل‌ْ عَلَي‌ الله‌ِ فَإِن‌َّ الله‌َ عَزِيزٌ حَكِيم‌ٌ (انفال: 49)

و هنگامى را كه منافقان، و آنها كه در دلهايشان بيمارى است مى‏گفتند: «اين گروه (مسلمانان) را دينشان مغرور ساخته است.» (آنها نمى‏دانستند كه) هر كس بر خدا توكّل كند، (پيروز مى‏گردد) خداوند قدرتمند و حكيم است! (49)

وَ مَا أُمِرُوا إِلاَّ لِيَعْبُدُوا الله‌َ مُخْلِصِين‌َ لَه‌ُ الدِّين‌َ حُنَفَاءَ وَ يُقِيمُوا الصَّلاَة‌َ وَ يُؤْتُوا الزَّكَاة‌َ وَ ذَلِك‌َ دِين‌ُ الْقَيِّمَة‌ِ (بينه: 5)

و به آنها دستورى داده نشده بود جز اينكه خدا را بپرستند در حالى كه دين خود را براى او خالص كنند و از شرك به توحيد بازگردند، نماز را برپا دارند و زكات را بپردازند و اين است آيين مستقيم و پايدار! (5)

لَكُم‌ْ دِينُكُم‌ْ وَ لِي‌َ دِين‌ِ (كافرون: 6)

(حال كه چنين است) آيين شما براى خودتان، و آيين من براى خودم! (6)