وَ أَشْرَقَت‌ِ الْأَرْض‌ُ بِنُورِ رَبِّهَا وَ وُضِع‌َ الْكِتَاب‌ُ وَ جِي‌ءَ بِالنَّبِيِّين‌َ وَالشُّهَدَاءِ وَ قُضِي‌َ بَيْنَهُمْ‌ بِالْحَق‌ِّ وَ هُم‌ْ لاَ يُظْلَمُون‌َ (زمر: 69)

و زمين (در آن روز) به نور پروردگارش روشن مى‏شود، و نامه‏هاى اعمال را پيش مى‏نهند و پيامبران و گواهان را حاضر مى‏سازند، و ميان آنها بحق داورى مى‏شود و به آنان ستم نخواهد شد! (69)

وَ جِي‌ءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّم‌َ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَان‌ُ وَ أَنَّي‌ لَه‌ُ الذِّكْرَي‌ (فجر: 23)

و در آن روز جهنم را حاضر مى‏كنند (آرى) در آن روز انسان متذكّر مى‏شود امّا اين تذكّر چه سودى براى او دارد؟! (23)