مَا زَاغ‌َ الْبَصَرُ وَ مَا طَغَي‌ (نجم: 17)

چشم او هرگز منحرف نشد و طغيان نكرد (آنچه ديد واقعيّت بود)! (17)

ثُم‌َّ ارْجِع‌ِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْن‌ِ يَنْقَلِب‌ْ إِلَيْك‌َ الْبَصَرُ خَاسِئَاً وَ هُوَ حَسِيرٌ (ملك: 4)

بار ديگر (به عالم هستى) نگاه كن، سرانجام چشمانت (در جستجوى خلل و نقصان ناكام مانده) به سوى تو باز مى‏گردد در حالى كه خسته و ناتوان است! (4)

فَإِذَا بَرِق‌َ الْبَصَرُ (قيامة: 7)

(بگو:) در آن هنگام كه چشمها از شدّت وحشت به گردش درآيد، (7)