لَن‌ْ يَضُرُّوكُم‌ْ إِلاَّ أَذَي‌ً وَ إِنْ‌ يُقَاتِلُوكُم‌ْ يُوَلُّوكُم‌ُ الْأَدْبَارَ ثُم‌َّ لاَ يُنْصَرُون‌َ (آل‌عمران: 111)

آنها [اهل كتاب، مخصوصا» يهود] هرگز نمى‏توانند به شما زيان برسانند، جز آزارهاى مختصر و اگر با شما پيكار كنند، به شما پشت خواهند كرد (و شكست مى‏خورند سپس كسى آنها را يارى نمى‏كند. (111)

يَا أَيُّهَا الَّذِين‌َ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُم‌ُ الَّذِين‌َ كَفَرُوا زَحْفَاً فَلاَ تُوَلُّوهُم‌ُ الْأَدْبَارَ (انفال: 15)

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! هنگامى كه با انبوه كافران در ميدان نبرد رو به رو شويد، به آنها پشت نكنيد (و فرار ننماييد)! (15)

وَ لَقَدْ كَانُوا عَاهَدُوا الله‌َ مِنْ‌ قَبْل‌ُ لاَ يُوَلُّون‌َ الْأَدْبَارَ وَ كَان‌َ عَهْدُ الله‌ِ مَسْؤُولاً (احزاب: 15)

(در حالى كه) آنان قبل از اين با خدا عهد كرده بودند كه پشت به دشمن نكنند و عهد الهى مورد سؤال قرار خواهد گرفت (و در برابر آن مسئولند)! (15)

وَ لَوْ قَاتَلَكُم‌ُ الَّذِين‌َ كَفَرُوا لَوَلَّوُا الْأَدْبَارَ ثُم‌َّ لاَ يَجِدُون‌َ وَلِيَّاً وَ لاَ نَصِيرَاً (فتح: 22)

و اگر كافران (در سرزمين حديبيه) با شما پيكار مى‏كردند بزودى فرار مى‏كردند، سپس ولىّ و ياورى نمى‏يافتند! (22)

لَئِن‌ْ أُخْرِجُوا لاَ يَخْرُجُون‌َ مَعَهُم‌ْ وَ لَئِنْ‌ قُوتِلُوا لاَ يَنْصُرُونَهُم‌ْ وَ لَئِنْ‌ نَصَرُوهُم‌ْ لَيُوَلُّن‌َّ الْأَدْبَارَ ثُم‌َّ لاَ يُنْصَرُون‌َ (حشر: 12)

اگر آنها را بيرون كنند با آنان بيرون نمى‏روند، و اگر با آنها پيكار شود ياريشان نخواهند كرد، و اگر ياريشان كنند پشت به ميدان كرده فرار مى‏كنند سپس كسى آنان را يارى نمى‏كند! (12)