أَلاَ تُقَاتِلُون‌َ قَوْمَاً نَكَثُوا أَيْمَانَهُم‌ْ وَ هَمُّوا بِإِخْرَاج‌ِ الرَّسُول‌ِ وَ هُمْ‌ بَدَءُوكُم‌ْ أَوَّل‌َ مَرَّة‌ٍ أَتَخْشَوْنَهُم‌ْ فَالله‌ُ أَحَق‌ُّ أَنْ‌ تَخْشَوْه‌ُ إِنْ‌ كُنْتُمْ‌ مُؤْمِنِين‌َ (توبه: 13)

آيا با گروهى كه پيمانهاى خود را شكستند، و تصميم به اخراج پيامبر گرفتند، پيكار نمى‏كنيد؟! در حالى كه آنها نخستين بار (پيكار با شما را) آغاز كردند آيا از آنها مى‏ترسيد؟! با اينكه خداوند سزاوارتر است كه از او بترسيد، اگر مؤمن هستيد! (13)

وَ لَمَّا جَهَّزَهُمْ‌ بِجَهَازِهِم‌ْ قَال‌َ ائْتُونِي‌ بِأَخ‌ٍ لَكُمْ‌ مِن‌ْ أَبِيكُم‌ْ أَلاَ تَرَوْن‌َ أَنِّي‌ أُوفِي‌ الْكَيْل‌َ وَ أَنَا خَيْرُ الْمُنْزِلِين‌َ (يوسف: 59)

و هنگامى كه (يوسف) بارهاى آنان را آماده ساخت، گفت: « (نوبت آينده) آن برادرى را كه از پدر داريد، نزد من آوريد! آيا نمى‏بينيد من حق پيمانه را ادا مى‏كنم، و من بهترين ميزبانان هستم؟! (59)

وَ لاَ يَأْتَل‌ِ أُولُوا الْفَضْل‌ِ مِنْكُم‌ْ وَالسَّعَة‌ِ أَنْ‌ يُؤْتُوا أُولِي‌ الْقُرْبَي‌ وَالْمَسَاكِين‌َ وَالْمُهَاجِرِين‌َ فِي‌ سَبِيل‌ِ الله‌ِ وَلْيَعْفُوا وَلْيَصْفَحُوا أَلاَ تُحِبُّون‌َ أَنْ‌ يَغْفِرَ الله‌ُ لَكُم‌ْ وَالله‌ُ غَفُورٌ رَحِيم‌ٌ (نور: 22)

آنها كه از ميان شما داراى برترى (مالى) و وسعت زندگى هستند نبايد سوگند ياد كنند كه از انفاق نسبت به نزديكان و مستمندان و مهاجران در راه خدا دريغ نمايند آنها بايد عفو كنند و چشم بپوشند آيا دوست نمى‏داريد خداوند شما را ببخشد؟! و خداوند آمرزنده و مهربان است! (22)

قَوْم‌َ فِرْعَوْن‌َ أَلاَ يَتَّقُون‌َ (شعراء: 11)

قوم فرعون، آيا آنان (از مخالفت فرمان پروردگار) پرهيز نمى‏كنند؟! (11)

قَال‌َ لِمَن‌ْ حَوْلَه‌ُ أَلاَ تَسْتَمِعُون‌َ (شعراء: 25)

(فرعون) به اطرافيانش گفت: «آيا نمى‏شنويد (اين مرد چه مى‏گويد)؟!» (25)

إِذْ قَال‌َ لَهُم‌ْ أَخُوهُم‌ْ نُوح‌ٌ أَلاَ تَتَّقُون‌َ (شعراء: 106)

هنگامى كه برادرشان نوح به آنان گفت: «آيا تقوا پيشه نمى‏كنيد؟! (106)

إِذْ قَال‌َ لَهُم‌ْ أَخُوهُم‌ْ هُودٌ ألاَ تَتَّقُون‌َ (شعراء: 124)

هنگامى كه برادرشان هود گفت: «آيا تقوا پيشه نمى‏كنيد؟! (124)

إِذْ قَال‌َ لَهُم‌ْ أَخُوهُم‌ْ صَالِح‌ٌ أَلاَ تَتَّقُون‌َ (شعراء: 142)

هنگامى كه صالح به آنان گفت: «آيا تقوا پيشه نمى‏كنيد؟! (142)

إِذْ قَال‌َ لَهُم‌ْ أَخُوهُم‌ْ لُوط‌ٌ أَلاَ تَتَّقُون‌َ (شعراء: 161)

هنگامى كه برادرشان لوط به آنان گفت: «آيا تقوا پيشه نمى‏كنيد؟! (161)

إِذْ قَال‌َ لَهُم‌ْ شُعَيْب‌ٌ أَلاَ تَتَّقُون‌َ (شعراء: 177)

هنگامى كه شعيب به آنها گفت: «آيا تقوا پيشه نمى‏كنيد؟! (177)

فَرَاغ‌َ إِلَي‌ آلِهَتِهِم‌ْ فَقَال‌َ أَلاَ تَأْكُلُون‌َ (صافات: 91)

(او وارد بتخانه شد) مخفيانه نگاهى به معبودانشان كرد و از روى تمسخر گفت: «چرا (از اين غذاها) نمى‏خوريد؟! (91)

إِذْ قَال‌َ لِقَوْمِه‌ِ أَلاَ تَتَّقُون‌َ (صافات: 124)

به خاطر بياور هنگامى را كه به قومش گفت: «آيا تقوا پيشه نمى‏كنيد؟! (124)

فَقَرَّبَه‌ُ إِلَيْهِم‌ْ قَال‌َ أَلاَ تَأْكُلُون‌َ (ذاريات: 27)

و نزديك آنها گذارد، (ولى با تعجّب ديد دست بسوى غذا نمى‏برند) گفت: «آيا شما غذا نمى‏خوريد؟!» (27)

أَلاَ يَعْلَم‌ُ مَن‌ْ خَلَق‌َ وَ هُوَ اللَّطِيف‌ُ الْخَبِيرُ (ملك: 14)

آيا آن كسى كه موجودات را آفريده از حال آنها آگاه نيست؟! در حالى كه او (از اسرار دقيق) با خبر و آگاه است! (14)

أَلاَ يَظُن‌ُّ أُولَئِك‌َ أَنَّهُمْ‌ مَبْعُوثُون‌َ (مطففين: 4)

آيا آنها گمان نمى‏كنند كه برانگيخته مى‏شوند، (4)